قرارداد كار عبارتست از قرارداد كتبی یا شفاهی كه به موجب آن كارگر در قبال دریافت حقالسعی كاری را برای مدت موقت یا مدت غیرموقت برای كارفرما انجام میدهد.
تبصره 1(اصلاحی 08ˏ04ˏ1390)- حداكثر مدت موقت برای كارهایی كه طبیعت آنها جنبه غیرمستمر دارد توسط وزارت تعـاون، كار و رفاه اجتماعی تهیه و به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.
تبصره 2- در كارهائی كه طبیعت آنها جنبه مستمر دارد، در صورتی كه مدتی در قرارداد ذكر نشود، قرارداد دائمی تلقی می شود.
تبصره 3 – قراردادهای با بیش از سی روز باید به صورت كتبی و در فرم مخصوص كه توسط وزارت كار و امور اجتماعی در چهارچوب قوانین و مقررات تهیه و در اختیار طرفین قرار می گیرد، باشد.
تبصره 4 – كارفرمایان موظفند به كارگران با قرارداد موقت به نسبت مدت كاركرد مزایای قانونی پایان كار بمأخذ هر سال یك ماه آخرین مزد پرداخت نمایند.
تبصره 3(الحاقی 01ˏ02ˏ1394)- قراردادهای مربوط به قانون كار در صورت كتبی بودن باید در فرم مخصوصی باشد كه توسط وزارت تعاون، كار و رفاه اجتماعی در چهارچوب قوانین و مقررات تهیه میشود و در اختیار طرفین قرار میگیرد.
تبصره 4(الحاقی 01ˏ02ˏ1394)- كارفرمایان موظفند به كارگران با قرارداد موقت به نسبت مدت كاركرد، مزایای قانونی پایانكار را به مأخذ هر سال یكماه آخرین مزد پرداخت نمایند.
نامهای جایگزین قانون: ندارد
برای ارسال نظر, لطفاً وارد شوید.