موارد زیر مشمول مقررات این قانون نمیباشد:
1 - تصرف ناشی از معاملات با حق استرداد یا معاملات رهنی.
2 - اراضی مزروعی محصور و غیرمحصور و توابع آنها و باغهائی كه منظور اصلی از اجاره بهره برداری از محصول آنها باشد.
3 - ساختمانها و محلهائی كه بمنظور سكونت عرفاً بطور فصلی برای مدتی كه از ششماه تجاوز نكند اجاره داده میشود.
4 - كلیه واحدهای مسكونی واقع در محدوده خدماتی شهرها و در شهرك ها كه گواهی خاتمه ساختمانی آنها از تاریخ لازم الاجراء شدن قانون معاملات زمین مصوب سال 1354 (2534 شاهنشاهی) صادر شده و میشود.
5 - خانه های سازمانی و سایر محلهای مسكونی كه از طرف وزارتخانه ها و مؤسسات دولتی و وابسته به دولت یا اشخاص ، اعم از حقیقی یا حقوقی بمناسبت شغل در اختیار و استفاده كاركنان آنها قرار میگیرد.
در این مورد رابطه متصرف با سازمان یا اشخاص مربوط تابع قوانین و مقررات مخصوص بخود یا قرارداد فی مابین میباشد.
هرگاه متصرف خانه یا محل سازمانی كه بموجب مقررات یا قرارداد مكلف به تخلیه محل سكونت باشد از تخلیه خودداری كند بر حسب مورد ازطرف دادستان یا رئیس دادگاه بخش مستقل به او اخطار میشود كه ظرف یكماه محل را تخلیه نماید در صورت امتناع بدستور همان مقام محل مزبور تخلیه شده و تحویل سازمان یا مؤسسه یا اشخاص مربوط داده میشود.
6 - واحدهای مسكونی كه پس از اجرای این قانون باجاره واگذار گردد.
فصل دوم - میزان اجاره بها و ترتیب پرداخت آن
نامهای جایگزین قانون: ندارد
برای ارسال نظر, لطفاً وارد شوید.