در اجرای اصل بیست و ششم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و به منظور حفظ حقوق و منافع مشروع و قانونی و بهبود وضع اقتصادی كارگران و كارفرمایان، كه خود متضمن حفظ منافع جامعه باشد، كارگران مشمول قانون كار و كارفرمایان یك حرفه یا صنعت می توانند مبادرت به تشكیل انجمنهای صنفی نمایند.
تبصره 1 - به منظور هماهنگی در انجام وظایف محوله و قانونی انجمنهای صنفی می توانند نسبت به تشكیل كانون انجمنهای صنفی در استان و كانون عالی انجمنهای صنفی در كل كشور اقدام نمایند.
تبصره 2(اصلاحی 08ˏ04ˏ1390)- كلیه انجمنهای صنفی و كانونهای مربوطه به هنگام تشكیل موظف به تنظیم اساسنامه با رعایت مقررات قانونی و طرح و تصویب آن در مجمع عمومی و تسلیم به وزارت تعـاون، كار و رفاه اجتماعی جهت ثبت میباشند.
تبصره 3(اصلاحی 08ˏ04ˏ1390)- كلیه نمایندگان كارفرمایان ایران در شورایعالی كار، شورایعالی تأمین اجتماعی، شورایعالی حفاظت فنی و بهداشت كار، كنفرانس بین المللی كار و نظائر آن توسط كانون عالی انجمنهای صنفی كارفرمایان، در صورت تشكیل، انتخاب و در غیر این صورت توسط وزیر تعـاون، كار و رفاه اجتماعی معرفی خواهند شد.
تبصره 4- كارگران یك واحد، فقط می توانند یكی از سه مورد شورای اسلامی كار، انجمن صنفی یا نماینده كارگران را داشته باشند.
تبصره 5- آئین نامه چگونگی تشكیل، حدود وظائف و اختیارات و نحوه عملكرد انجمن های صنفی و كانونهای مربوطه، حداكثر ظرف مدت یكماه از تاریخ تصویب این قانون، توسط شورایعالی كار تهیه و به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.
تبصره 6(اصلاحی 08ˏ04ˏ1390)- آئین نامه نحوه انتخابات نمایندگان مذكور در تبصره 3 این ماده ظرف یكماه پس از تصویب این قانون به تصویب وزیر تعـاون، كار و رفاه اجتماعی خواهد رسید.
نامهای جایگزین قانون: ندارد
برای ارسال نظر, لطفاً وارد شوید.