مكرر ـ معافیت های مذكور در مواد (133)، (134)، (139) «به استثنای بندهای (الف)، (ب) و (ز) آن»، (142)، (143) و تبصره (1) ذیل ماده (143 مكرر) به عنوان مالیات به نرخ صفر منظور می شود.
تبصره 1 ـ ارائه اظهارنامه مالیاتی، دفاتر و یا اسناد و مدارك موضوع ماده (95) این قانون در موعد مقرر به ترتیبی كه سازمان امور مالیاتی كشور اعلام می نماید به جز مورد بند (ح) ماده (139) این قانون كه مطابق ماده (85) قانون الحاق برخی مواد به قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت (2) مصوب 4 /12 /1393 عمل می شود شرط برخورداری از نرخ صفر و هرگونه معافیت یا مشوق مالیاتی مندرج در این قانون و سایر قوانین می باشد و در صورت عدم ارائه اظهارنامه، دفاتر و یا اسناد و مدارك مذكور، مؤدی مطابق احكام و ضوابط این قانون مشمول مالیات، جریمه و مجازات مقرر در این قانون می شود. حكم این تبصره در خصوص مشمولان مواد ( 144) و (145) و بندهای (الف)، (ب) و (ز) ماده (139) این قانون جاری نمی باشد. اجرای حكم این تبصره در خصوص اشخاص حقیقی مشمول ماده (81) این قانون به صورت تدریجی و متناسب با ایجاد ظرفیت های اجرائی، اداری و حسب اعلام سازمان امور مالیاتی كشور خواهد بود.
تبصره 2 ـ معادل اعتبار مالیاتی محاسبه شده به نرخ صفر موضوع این ماده از محل اعتبار جمعی ـ خرجی كه همه ساله در بودجه سنواتی پیش بینی می شود به حساب اشخاص مذكور منظور می شود. اعتبارات موضوع این تبصره تخصیص یافته تلقی می شود و در صورتی كه اعتبارات مورد نیاز در یك سال مالی بیشتر از مبلغ مصوب در قانون بودجه كل كشور همان سال باشد مبلغ اعتبار جمعی ـ خرجی یاد شده و متقابلاً منابع مربوط، با پیشنهاد وزارت امور اقتصادی و دارایی، تصویب هیأت وزیران و تصویب مجلس شورای اسلامی قابل افزایش است.
بند 37 ـ تبصره ماده (147) قانون حذف و متون زیر به عنوان تبصره های (1)، (2) و (3) به ماده مذكور الحاق می شود:
تبصره 1 ـ از لحاظ مقررات این فصل، كلیه اشخاص حقوقی و همچنین صاحبان مشاغل موضوع ماده (95) این قانون كه مكلف به نگهداری دفاتر می باشند، در حكم مؤسسه محسوب می شوند. همچنین هزینه های قابل قبول مالیاتی در مورد سایر صاحبان مشاغل نیز قابل پذیرش است.
تبصره 2 ـ هزینه های مربوط به درآمدهایی كه به موجب این قانون از پرداخت مالیات معاف یا مشمول مالیات با نرخ صفر بوده یا با نرخ مقطوع محاسبه می شود، به عنوان هزینه های قابل قبول مالیاتی شناخته نمی شوند.
تبصره 3 ـ پذیرش هزینه های پرداختی قابل قبول مالیاتی موضوع این قانون كه به شیوه تهاتری انجام نشود از مبلغ پنجاه میلیون (000 /000 /50) ریال به بالا منوط به پرداخت یا تسویه وجه آن از طریق سامانه (سیستم) بانكی خواهد بود.
بند 38 ـ بندهای (2) و (18) ماده (148) قانون به شرح زیر اصلاح و یك بند بهعنوان بند (29) به آن الحاق می شود:
ـ متن الحاقی به انتهای بند (2):
«پرداختی به بازنشستگان مؤسسه حداكثر تا سقف یك دوازدهم معافیت موضوع ماده (84) این قانون»
ـ متن جایگزین بند (18):
«18 ـ سود، كارمزد و جریمه هایی كه برای انجام عملیات مؤسسه به بانكها، صندوق تعاون، صندوق های حمایت از توسعه بخش كشاورزی و همچنین مؤسسات اعتباری غیربانكی مجاز و شركتهای واسپاری (لیزینگ) دارای مجوز از بانك مركزی پرداخت شده یا تخصیص یافته باشد.»
ـ بند (29) الحاقی:
«29 ـ ذخیره مربوط به خدمات پس از فروش (گارانتی) اشخاص حقوقی»
بند 39 ـ متن زیر جایگزین ماده (149) و تبصره آن می شود و مواد (150)، (151) و تبصره های آنها حذف می شود.
نامهای جایگزین قانون: ندارد
برای ارسال نظر, لطفاً وارد شوید.