چنانچه شرایط مقرر در بند (4) ماده (39) این قانون وجود داشته باشد، مرجع ثبت با اخذ هزینه مربوط، به درخواست مالك اختراع مؤخّر، پروانه بهره برداری از اختراع مقدم را جهت بكارگیری در اختراع مؤخّر، بدون موافقت مالك آن صادر می كند. اگر پروانه بهره برداری بدون موافقت مالك اختراع مقدم صادر شود، مرجع ثبت به درخواست وی، پروانه بهره برداری از اختراع مؤخّر را نیز بدون موافقت مالك آن صادر می نماید. درخواست مذكور باید همراه با دلایل و مداركی باشد كه به موجب آن ثابت شود متقاضی از مالك اختراع درخواست بهره برداری نموده، ولی نتوانسته است اجازه بهره برداری را در شرایط و مدت زمان متعارف تحصیل نماید. مرجع ثبت پس از دریافت درخواست صدور پروانه بهره برداری اجباری، آن را در دفتری مخصوص ثبت و ظرف ده روز از زمان دریافت، همراه با دلایل، مدارك و مستندات به مالك اختراع مقدم ابلاغ می نماید. مالك اختراع مقدم باید نظرات، دلایل و مدارك خود را ظرف بیست روز از تاریخ ابلاغ، به مرجع ثبت تسلیم نماید. مرجع ثبت پس از ملاحظه دلایل و مستندات طرفین، در مورد اعطای پروانه بهره برداری اجباری تصمیم مقتضی را اتخاذ می كند. تصمیم گیری در خصوص اجرای این ماده به عهده هیأت موضوع ماده (40) این قانون می باشد.
تبصره 1- در صورت اعتراض به تصمیم هیأت موضوع ماده (40) این قانون، تا قبل از نهائی شدن تصمیم مرجع صالح قضائی در این مورد، پروانه بهره برداری اجباری صادر شده معلق می ماند.
تبصره 2- انتقال پروانه بهره برداری اجباری از اختراع مقدم، فقط همراه با اختراع مؤخر و انتقال پروانه بهره برداری اجباری از اختراع مؤخّر فقط همراه با اختراع مقدم امكان پذیر است.
نامهای جایگزین قانون: ندارد
برای ارسال نظر, لطفاً وارد شوید.