در صورت اعطای پروانه بهره برداری اجباری، هیأت موضوع ماده (40) این قانون، باید مبلغ مناسب (با اخذ نظر سه كارشناس رسمی دادگستری در حوزه ارزش گذاری با انتخاب قاضی عضو هیأت)، شرایط بهره برداری، هویت بهره بردار، مدت بهره برداری، اقدامات اجرائی، مدت زمان لازم برای انجام اقدامات اجرائی توسط بهره بردار، محدوده جغرافیایی و موارد مجاز استفاده از اختراع را دقیقاً مشخص نماید. پرداخت هزینه كارشناسان موضوع این ماده به عهده بهره بردار است. استفاده از پروانه بهره برداری اجباری منوط به تأدیه هزینه بهره برداری به دارنده گواهینامه اختراع و در صورت عدم امكان تأدیه، تودیع آن به صندوق دادگستری است. پروانه بهره برداری اجباری نمی تواند حق بهره برداری برای دارنده مجوز اجباری را به صورت انحصاری مقرر كند.
نامهای جایگزین قانون: ندارد
برای ارسال نظر, لطفاً وارد شوید.