بررسی نقش تمکین و رضایت در خشونت جنسی زناشویی با نگاهی تطبیقی به سایر نظام های حقوقی

خلاصه خبر:

با ازدواج، زوجین حقوق و تکالیفی را می‌پذیرند که یکی از آنها، حق بهره‌وری جنسی است. اما تمتع خودسرانه از این حق می‌تواند منجر به آسیب به زوجین شود. خشونت جنسی به عنوان یکی از اقسام خشونت خانگی در اکثر نظام‌های حقوقی شناخته می‌شود، اما در نظام حقوقی ایران به دلیل پیش‌بینی تکلیف تمکین برای زوجه، هیچ اثری از تعریف و نظام مسئولیت در صورت درخواست تمکین نامتعارف، خشونت‌بار و برخلاف رضایت زوجه مشاهده نمی‌گردد. سؤال این‌جاست که آیا در برقراری روابط جنسی طی ازدواج، رضایت طرفین اهمیت دارد یا تمکین در مقابل رضایت قرار گرفته و اهمیت آن را از بین می‌برد؟ این تحقیق با استفاده از روش تحلیلی توصیفی ضمن بررسی سایر نظام‌های حقوقی مانند انگلستان و آمریکا به این نتیجه می‌رسد که در حقوق ایران به دلیل عدم تحدید حدود تمکین و عدم پیش‌بینی جرم خشونت جنسی زناشویی، صرفاً به استناد اصول و قواعد فقهی مانند قاعده لاضرر، نفی عسر و حرج و حسن معاشرت، در صورت توسل به خشونت در روابط جنسی زناشویی امکان احراز مسئولیت مدنی و کیفری زوج وجود دارد. اما در نظام‌های حقوقی انگلستان، آمریکا و اسناد بین‌المللی، هرگونه رابطه جنسی خلاف رضایت فرد، صرف‌نظر از رابطه زوجیت، می‌تواند مصداق خشونت جنسی باشد.