از خانه تا جامعه؛ بازتاب یک حضور آگاهانه در سیره حضرت زهرا (س) - خانه ملت

به گزاش ؛ متن یادداشت سمیه رفیعی، نماینده مردم تهران، عضو فراکسیون زنان و رئیس فراکسیون محیط زیست مجلس شورای اسلامی به شرح زیر است:

وقتی از حضرت فاطمه زهرا (س)  بانوی دو عالم و صدیقه طاهره  سخن می‌گوییم، تنها از یک شخصیت تاریخی یاد نمی‌کنیم؛ بلکه از بانویی سخن می‌گوییم که زندگی‌اش، در اوج سادگی، جلوه‌ای از نورانیت و مسئولیت‌پذیری بود؛ حضوری که مرز میان معنویت و عمل اجتماعی را از میان برمی‌داشت.

نقش سیاسی حضرت زهرا (س) بیش از آنکه نمود قدرت‌طلبی باشد، جلوه‌ای از پایبندی به حقیقت و دفاع از مسیر حق بود و ایشان در حساس‌ترین مقطع تاریخ اسلام، سکوت را روا ندانستند؛ اما این حضور، برخاسته از روحی پاک و نیتی الهی بود، نه از خشم یا رقابت. این همان جایی است که رفتار ایشان، تصویری مثال‌زدنی از پیوند اخلاق، ایمان و مسئولیت اجتماعی ارائه می‌دهد.

خطبه فدکیه یکی از روشن‌ترین جلوه‌های این حضور است؛ خطبه‌ای که با بیانی استوار اما مؤدبانه، جامعه را به یاد مسئولیت‌هایش می‌اندازد. در آن، حضرت نه تنها از حق سخن می‌گویند، بلکه با دلسوزی نسبت به آینده امت هشدار می‌دهند؛ درست مانند مادری که مسیر خیر را برای فرزندان خود ترسیم می‌کند. این نگاه مادرانه و انسان‌ساز، به نقش اجتماعی ایشان رنگی متفاوت می‌بخشد؛ نقشی که امروز نیز می‌تواند الهام‌بخش ارتباط میان اخلاق و سیاست باشد.

رفتار حضرت زهرا (س) در روزهای اختلاف، الگویی کم‌نظیر از اعتراض اخلاق‌مدار است. ایشان نه شخصیت‌ها را تخریب می‌کنند و نه حرمت‌ها را فرو می‌ریزند؛ بلکه با زبانی روشن و آرام، دیوارهای ابهام را کنار می‌زنند. این یعنی حتی در اوج اختلاف، می‌توان به اخلاق وفادار ماند. جامعه امروز ما —با همه صداهای متنوعش— نیازمند یادآوری همین نکته است: می‌توان متفاوت بود، اما محترمانه؛ می‌توان منتقد بود، اما اخلاقی.

حضرت زهرا (س)، به‌عنوان بانوی خانه و مادر، در زندگی شخصی‌شان در نهایت لطافت بودند؛ اما این لطافت، مانع از حضور اجتماعی‌شان نشد. ایشان نشان دادند که زن بودن و مسئولیت اجتماعی داشتن در تعارض نیستند. این پیام، قرن‌هاست که مسیر زنان فرهیخته را در جامعه روشن کرده است؛ زنانی که نقش خود را نه در سایه، بلکه در کنار مردان و در متن تحولات اجتماعی ایفا می‌کنند.

در مجموع، نقش سیاسی و اجتماعی حضرت زهرا (س) را می‌توان چنین خواند: حضور در صحنه با نیت الهی؛ دفاع از حق با اخلاق؛ و روشنگری با زبانی که از طهارت دل برمی‌خیزد. این نگاه، فراتر از هر جریان سیاسی، در زمانه ما نیز پیامی روشن دارد: جامعه‌ای که اخلاق و آگاهی را در کنار هم بنشاند، از سردرگمی عبور می‌کند و به سمت روشنی قدم می‌گذارد./