استقلال یا پاسخگویی: تأملی بر نهاد نظارت قضایی در نظام حقوقی ایالات متحده

خلاصه خبر:

استقلال و پاسخ‌گویی دو روی یک سکه در نظام قضایی تلقی می‌شوند؛ به یک معنا، این دو نه در تعارض، بلکه مکمل یکدیگر تعریف می‌شوند. استقلال قضات از سایر متولیان سیاست‌گذاری در جامعه، امکان تعلّل در تصمیم‌گیری، نادیده‌انگاری برخی از ادله موجود، و صدور تصمیمات نادرست یا مبتنی‌بر قوانین غیرمرتبط را افزایش می‌دهد. قضات مستقل، به‌رغم آنکه شرط لازم برای حکومت قانون محسوب می‌شوند، می‌توانند تهدیدی برای آن نیز باشند؛ به یک معنا، اگر حاکمیت قضات تسری یابد، حکومت قانون تحقق نخواهد یافت. یافته‌های این پژوهش که با روش توصیفی- تحلیلی و با تکیه‌بر ادبیات پژوهش و مشی متعارف در نظام حقوقی ایالات متحده آمریکا انجام پذیرفته‌ است، حاکی از آن است که پاسخ‌گویی قضایی شرط لازم، اما ناکافی برای تحقق حکومت قانون است. به‌علاوه، بسیاری از مفسران معتقدند که استقلال قضایی و پاسخ‌گویی دمکراتیک نیز در تنشی آشتی‌ناپذیر با یکدیگر قرار دارند. این درحالی است که پژوهش حاضر تأکید دارد که این آرمان‌های رقیب، خود هدف نیستند، بلکه ابزاری برای یک هدف مهم‌ترند که همان تحقق سیستم قضایی کارآمد با عملکرد مقبول است. مع‌الوصف، به‌دنبال دستیابی به این هدف، قانون اساسی ایالات متحده استقلال گسترده‌ای به قضات داده است و درعین‌حال آنها را در نهادی قرار می‌دهد که در معرض نظارت سیاسی شدید هستند