مسئولیت خودروساز در آتشسوزی خودرو؛ راننده حتی با تلاش برای نجات، از دیه و خسارت محروم نمیشود
چنانچه آتشسوزی خودرو ناشی از نقص فنی سیستم سوخترسانی باشد، خودروساز موظف به جبران خسارات مالی و جانی راننده خواهد بود؛ حتی اگر حادثه پس از پایان دوره ضمانت رخ داده باشد. در این پرونده، کارشناسان علت حادثه را نقص در سیستم سوخترسانی اعلام کردند و دادگاه نیز تصریح کرد که رانندهای که برای جلوگیری از سرایت آتش، اقدام به جابجایی خودرو میکند، از حمایت قانونی برخوردار بوده و مستحق دریافت دیه و خسارت است.
شخصی به دلیل آتش سوزی خودرو، اقدام به جابجایی خودرو برای عدم سرایت آتش به خودروی مجاور نموده که منجر به ورود خسارت به خودرو و همچنین سوختگی اعضای بدن وی شده است؛ نظریه کارشناسی علت آتش سوزی را نقص سیستم سوخترسانی خودرو و در نتیجه تقصیر شرکت خودروساز اعلام نموده است. تاریخ وقوع حادثه، حدود ده ماه از تاریخ تحویل خودرو میباشد. با عنایت به قاعده اقدام (عدم خروج آنی راننده از خودرو و برخورد آن به خودروی دیگر)، آیا مصدوم مستحق دریافت دیه از شرکت خودروساز میباشد؟ آیا شرکت خودروساز مسئول جبران خسارات وارده به خودرو میباشد؟
در فرض سؤال که در نتیجه نقص سیستم سوخت رسانی خودرویی که مدت ده ماه از تاریخ تحویل آن سپری شده است، خودرو دچار آتش سوزی شده و به رغم تلاش راننده برای جابجایی خودرو و عدم سرایت آتش به خودروی مجاور، خودرو دچار خسارت و راننده نیز دچار سوختگی شده است.
اولاً، چنانچه حادثه ورود خسارت مالی و بدنی در مدت ضمانت موضوع تبصره یک ماده ۲ قانون حمایت از حقوق مصرف کنندگان خودرو مصوب ۱۳۸۶ رخ داده باشد، مشمول حکم مقرر در ماده ۳ قانون یادشده است و جبران تمامی خسارات وارده به مصرف کننده و اشخاص ثالث؛ اعم از خسارات مالی و جانی و هزینههای درمان ناشی از نقص یا عیب که خارج از تعهدات بیمه شخص ثالث باشد و دیگر جبرانهای مذکور در این ماده بر عهده عرضه کننده (با لحاظ تعریف مذکور در بند ۲ ماده یک این قانون) می باشد.
ثانیاً، در صورتیکه خسارت مالی و بدنی خارج از مدت ضمانت فوق ایجاد شده باشد، با لحاظ عمومات حاکم بر مسئولیت مدنی و حکم مقرر در مواد ۳۳۱ و ۵۰۶ (عرضه کننده خودرو) مسئول جبران خسارت مالی و بدنی ناشی از آتش گرفتن خودرو تعیین می شود و صرف تلاش متعارف راننده برای جابجایی خودرو با هدف جلوگیری از سرایت آتش به دیگر خودروها که در نهایت به ورود خسارت به خودرو و خسارت بدنی خود راننده منجر شده و در فرض سؤال از آن به عنوان «عدم خروج آنی راننده از خودرو» یاد شده است، مشمول قاعده اقدام نبوده و موجب محرومیت راننده از جبران خسارت بدنی و مالی وارده نمی شود.