آتشبس به سبک رژیم صهیونیستی؛ شهادت روزانه ۱۰ فلسطینی
رژیم صهیونیستی از زمان آتشبس در غزه همچنان به انجام اقدامهایی که معادل نسلکشی علیه فلسطینیان است، ادامه میدهد، البته به شیوهای آرامتر و نظاممندتر.
این رویکرد شامل نقض روزانه آتشبس از طریق گلولهباران محدود است که هر چند روز یکبار به حملههای گسترده علیه غیرنظامیان در مراکز آوارگان، خانهها و چادرها تبدیل میشود.
ارتش رژیم اشغالگر صهیونیستی از زمان اجراییشدن توافق آتشبس در ۱۰ اکتبر (۱۸ مهر) سیاست تشدید تدریجی را در پیش گرفته و از حملههای متناوب به موجهای گسترده کشتار روی آورده است.
از زمان آتشبس، ۲۱۹ فلسطینی (از جمله ۸۵ کودک) به شهادت رسیدهاند که بهطور متوسط ۱۰ شهید در روز و حدود ۶۰۰ مجروح دیگر (بهطور متوسط ۲۸ مجروح در روز) را شامل میشود. این نرخهای بالا نشان میدهد که رژیم صهیونیستی کشتار نظاممندی را که بیش از ۲ سال پیش آغاز شد، متوقف نکرده است.
ارتش اشغالگر در کنار گلولهباران و تیراندازیهای روزانه ۲ حمله گسترده انجام داد؛ یکی در ۱۹ اکتبر (۲۷ مهر) که به شهادت ۴۷ فلسطینی، از جمله ۲۰ کودک و ۶ زن، و دیگری در ۲۸ و ۲۹ اکتبر (۶ و ۷ آبان) که به شهادت ۱۱۰ فلسطینی، از جمله ۴۶ کودک و ۲۰ زن، منجر شد.
آتش توپخانه، تیراندازی و تخریب ساختمانها طی روزهای گذشته، بهویژه در محلههای شرقی خانیونس و شهر غزه، ادامه یافت.
این اقدامها نشان میدهد که رژیم صهیونیستی درحال تثبیت یک واقعیت جدید است و به خود اجازه میدهد عملیات نظامی مداومی را در مناطقی که تحت کنترل دارد، انجام دهد و حدود ۵۰ درصد از غزه را پوشش دهد. این درحالی است که این مناطق را از چارچوب آتشبس خارج میکند، بدون اینکه درگیر عملیات جنگی صرفا با هدف تخریب یا از بین بردن معیشت آینده شود.
گزارشهای میدانی تحرکات ارتش رژیم صهیونیستی در اردوگاه جبالیا را در شمال غزه، از جمله قرار دادن بلوکهای بتنی زرد بهعنوان هشدار ثبت کرده که موج جدیدی از آوارگی را ایجاد کرد و صدها نفر از ساکنان و آوارگانی را که سعی در ازسرگیری زندگی عادی در محیطی تقریبا کامل ویرانشده داشتند، تحت تاثیر قرار داد.
مشاهدههای میدانی در طول حملههای گسترده ۲۸ و ۲۹ اکتبر، دهها حمله فاقد تناسب و تمایز را ثبت کرد که نشاندهنده الگوی روشنی از انتقام، مجازات جمعی و نسلکشی مداوم است.
حملهها در محله الامل، خیابان یرموک و اردوگاههای البریج، النصیرات و دیرالبلح ادامه یافت و خانهها را با خاک یکسان کرد و پناهگاههای مدارس را به گورهای دستهجمعی تبدیل کرد.
این جنایتها حوادث جداگانهای نیستند، بلکه نشاندهنده یک الگوی عمدی هستند که نشاندهنده قصد سیاسی و نظامی برای تضعیف آتشبس از طریق کشتارهای متناوب، ادامه تجاوز نظامی و امکان نسلکشی تحت پوشش سکوت بینالمللی و همدستی سیاسی است.
در حال حاضر، شواهدی از طرحی برای ترسیم مجدد نقشه جغرافیایی غزه وجود دارد که عملا شرق را از غرب جدا میکند و مناطق وسیعی را در جنوب (رفح) و شمال (بیتحانون، بیتلاهیا و بخشهایی از اردوگاه جبالیا) قطع میکند و مناطق قرمز و زرد ایجاد میکند که در آنها رژیم صهیونیستی با حمایت آمریکا، اختیار کامل بر هدفگیری و تخریب را بهدست میگیرد.
این تقسیمبندی در عمل وحدت جغرافیایی غزه را از بین میبرد، مناطق وسیعی را غیرقابل سکونت میکند و جمعیت را بهعنوان تنها راه بقا به سمت آوارگی اجباری سوق میدهد.
هدف قرار دادن چادرها، مدارسی که آوارگان را در خود جای دادهاند و کشتار کودکان، زنان و خبرنگاران، نقض آشکار کنوانسیونهای چهارگانه ژنو ۱۹۴۹ است که نشاندهنده قصد به حداکثر رساندن تلفات و ایجاد رعب و وحشت در میان غیرنظامیان است.
سکوت مداوم جامعه بینالمللی و عدم فعال کردن سازوکارهای پاسخگویی، در عمل به رژیم صهیونیستی چراغ سبز میدهد تا به کشتارهای جمعی ادامه دهد و مرحله جدیدی از نسلکشی آهسته را با هدف پایان دادن به حضور فلسطینیان در غزه آغاز کند.