رویکرد زیست‌ محیطی قطعنامه های شورای امنیت

رویکرد زیست‌ محیطی قطعنامه های شورای امنیت در شرایط شکننده و درگیر، تغییرات زیست محیطی می‌تواند به عنوان ضریب خطر عمل نموده و درگیری‌ها را محتمل‌تر، شدیدتر و طولانی‌ترکند. تغییرات زیست محیطی بی‌ثباتی‌های اجتماعی و سیاسی را به شیوه‌های پیچیده و چند بعدی عمیق می‌کند. درست است که تغییر اقلیم، تخریب محیط‌زیست، خشکسالی و بیابان‌زایی به طور خودکار شروع‌کننده جنگ نمی‌باشد اما این تغییرات در خلاء رخ نمی‌دهند، آنها با عوامل اقتصادی، اجتماعی و سیاسی در تعامل هستند و می‌توانند چالش‌های پیش‌رو را به ویژه برای دولت‌های با منابع کم و شکننده تشدید کند. همزمان با درگیر شدن جهان با تهدیدهای جدید و نوظهور، شورای امنیت سازمان ملل متحد به طور فزاینده‌ای برای پاسخگویی طبق دستورکار خود برای حفظ صلح و امنیت بین‌المللی به چالش کشیده خواهد شد. اینکه آیا شورای امنیت باید به تغییرات زیست محیطی بپردازد یک سوال بسیار اساسی است. یکی از مشکلاتی که در بررسی نقش یا عدم نقش شورا مطرح می‌شود، این است که تفسیرهای متفاوتی از آنچه شورای امنیت در انجام وظایف خود طبق منشور برای حفظ صلح و امنیت بین‌المللی انجام می‌دهد، وجود دارد. پژوهش حاضر به دنبال پاسخ به این سوال است که آیا موضوعات زیست‌ محیطی جزو صلاحیت ذاتی این شورا می‌باشد و اگر آری به چه میزان. در پاسخ با بررسی تفصیلی عملکرد و قطعنامه‌های شورای‌ امنیت علی‌رغم تعدد و تنوع این قطعنامه‌ها مشخص می‌شود که به دلیل اختلاف دیدگاه میان اعضای دائم و غیر دائم، رویکرد شورا از جامعیت کافی برخوردار نمی‌باشد. شیروانی فیل آبادی, حسن و مشهدی, علی رویکرد زیست‌ محیطی قطعنامه های شورای امنیت فصلنامه تحقیقات حقوقی, (), - doi: 10.48308/jlr.2024.234905.2690 شیروانی فیل آبادی, حسن , و مشهدی, علی "رویکرد زیست‌ محیطی قطعنامه های شورای امنیت", فصلنامه تحقیقات حقوقی, , , 1403, - doi: 10.48308/jlr.2024.234905.2690 شیروانی فیل آبادی, حسن, مشهدی, علی 'رویکرد زیست‌ محیطی قطعنامه های شورای امنیت', فصلنامه تحقیقات حقوقی, (), pp doi: 10.48308/jlr.2024.234905.2690 حسن شیروانی فیل آبادی و علی مشهدی, "رویکرد زیست‌ محیطی قطعنامه های شورای امنیت," فصلنامه تحقیقات حقوقی, (1403): -, doi: 10.48308/jlr.2024.234905.2690 شیروانی فیل آبادی, حسن, مشهدی, علی رویکرد زیست‌ محیطی قطعنامه های شورای امنیت فصلنامه تحقیقات حقوقی, 1403; (): - doi: 10.48308/jlr.2024.234905.2690