بازخوانی جرم‌شناختی نظریه خودکنترلی

خلاصه خبر:

مفهوم خودکنترلی که به‌نحوی ساده مورد استفاده نظریۀ عمومی جرم گاتفردسون و هیرشی واقع شد، به‌دلیل عدم توجه به ابعاد پیچیده و گستردۀ آن مورد انتقاد بسیاری قرار گرفت. این نوشتار به روش کتابخانه‌ای و با رویکرد توصیفی ـ تحلیلی با مطالعۀ مفهوم خودکنترلی از دیدگاه‌های روان‌شناسی، روان‌درمانی، تربیتی و اخلاقی، و در کنار آنها انتقاداتی که به نظریۀ خودکنترلی گاتفردسون و هیرشی وارد شده، سعی در گره‌گشایی پیچیدگی‌های این مفهوم برای بهره‌گیری در مطالعات جرم‌شناختی در این زمینه دارد. به‌این‌ترتیب، جلوه‌هایی از ساختار و ماهیت خودکنترلی کشف شد که بسیاری از شکاف‌های نظریۀ خودکنترلی مانند غیرقابل تغییر بودن خودکنترلی پس از کودکی، همان‌گویانه بودن این نظریه، نقاط ضعف راهکار پیشنهادی برای ایجاد خودکنترلی، میزان پیش‌گیرنده بودن خودکنترلی نسبت‌به جرم در جوامع مختلف را پوشش خواهد داد. همچنین با افزودن عنصر «تفکر» به راهکار پیشنهادی گاتفردسون و هیرشی، ضمن پوشش نقایص موجود، می‌توان به تکامل خودکنترلی نائل گردید که نتیجه آن افزایش تأثیرگذاری این پدیده در پیشگیری از جرم است.