امکانسنجی استناد مستقل قضات به قانون اساسی در حقوق ایران
امکانسنجی استناد مستقل قضات به قانون اساسی در حقوق ایران
خلاصه خبر:
استنادپذیری قانون اساسی بهعنوان عالیترین سند قانونی لازمالاجرای کشور امری حائز اهمیت است؛ در غیر این صورت، حقوق و آزادیهای مصرح مردم در قانون اساسی متروک شده و قانون اساسی بهتدریج بیاعتبار میشود. اصل یکصدوشصتوششم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مقرر داشته است: «احکام دادگاهها باید مستدل و مستند به مواد قانون و اصولی باشد که بر اساس آن حکم صادر شده است»؛ علیهذا، پژوهش حاضر در صدد است با روش توصیفی تحلیلی به این پرسش پاسخ دهد که آیا قضات محاکم میتوانند در مقام رسیدگی و صدور حکم، اصول قانون اساسی را بهطور مستقل - و نه در مقام تقویت رأی - مستند آراء خود قرار دهند؟ یافتههای پژوهش بیانگر آن است که دادرسان میتوانند در رسیدگی قضایی به اصول قانون اساسی بهعنوان تنها مستند رأی استناد نمایند و عدم استناد ایشان به قوانین عادی در این وضعیت، مخلّ لزوم مستندبودن احکام دادگاهها بهموجب اصل فوقالاشعار نیست.
مشروح خبر:
فرهمند, مهدی و منصوریان, مصطفی . (1403). امکانسنجی استناد مستقل قضات به قانون اساسی در حقوق ایران. پژوهشنامه حقوق اسلامی, (), -. doi: 10.30497/law.2024.245960.3510
فرهمند, مهدی , و منصوریان, مصطفی . "امکانسنجی استناد مستقل قضات به قانون اساسی در حقوق ایران", پژوهشنامه حقوق اسلامی, , , 1403, -. doi: 10.30497/law.2024.245960.3510
فرهمند, مهدی, منصوریان, مصطفی. (1403). 'امکانسنجی استناد مستقل قضات به قانون اساسی در حقوق ایران', پژوهشنامه حقوق اسلامی, (), pp. -. doi: 10.30497/law.2024.245960.3510
مهدی فرهمند و مصطفی منصوریان, "امکانسنجی استناد مستقل قضات به قانون اساسی در حقوق ایران," پژوهشنامه حقوق اسلامی, (1403): -, doi: 10.30497/law.2024.245960.3510
فرهمند, مهدی, منصوریان, مصطفی. امکانسنجی استناد مستقل قضات به قانون اساسی در حقوق ایران. پژوهشنامه حقوق اسلامی, 1403; (): -. doi: 10.30497/law.2024.245960.3510