ـ هر شخص حقیقی ایرانیكه با ارائه گواهی نمایندگان مالی یا سیاسی دولت شاهنشاهی ایران در خارج ثابت كند كه از درآمد یكسال مالیاتی خود در یكی از كشورهای خارج بعنوان مقیم مالیات پرداخته است از لحاظ مالیاتی در آن سال مقیم خارج از كشور شناخته خواهد شد مگر در یكی از موارد زیر:
1 ـ در سال مالیاتی مزبور محلی برای سكونت در ایران در اختیار داشته باشد.
2 ـ در سال مالیاتی مزبور در ایران دارای شغلی بوده باشد.
3 ـ در سال مالیاتی مزبور لااقل شش ماه متوالیاً یا متناوباً در ایران سكونت داشته باشد.
4 ـ توقف در خارج از كشور بمنظور انجام مأموریت یا معالجه یا امثال آن بوده باشد.
تبصره ـ دولت میتواند برای جلوگیری از اخذ مالیات مضاعف و تبادل اطلاعات راجع به درآمد مؤدیان با دولت های خارجی موافقت نامه های مالیاتی منعقد و پس از تصویب مجلسین بمرحله اجراء بگذارد. قراردادهای مربوط بامور مالیاتی كه تا تاریخ اجرای این قانون با دول خارجی منعقد و بتصویب قوه مقننه رسیده است بقوت خود باقی است.
دولت میتواند مؤسسات هواپیمائی و كشتیرانی خارجی را به شرط معامله متقابل از پرداخت مالیات معاف كند.
نامهای جایگزین قانون: ندارد
برای ارسال نظر, لطفاً وارد شوید.