قانون مالیاتهای مستقیم - ماده 99

دسته‌بندی: مالیاتی | تاریخ ثبت: ۱۴۰۴/۰۶/۰۶ ۲۳:۰۸ | آخرین به‌روزرسانی: ۱۴۰۴/۰۸/۱۲ ۱۹:۴۶

(منسوخه 17ˏ12ˏ1351)- آن قسمت از درآمد مشمول مالیات حاصل از فعالیتهای صنعتی كه شركت ها برای توسعه یا تكمیل واحدهای صنعتی موجود خود یا ایجاد واحدهای صنعتی جدید ذخیره نمایند از پرداخت مالیات معاف است مشروط بر این كه:
1 - قبلا اجازه توسعه یا تكمیل یا ایجاد واحد صنعتی از وزارت اقتصاد تحصیل شده است.
2 - توسعه یا تكمیل یا ایجاد واحد صنعتی جدید در مورد صنایعی باشد كه در جدول معافیتهای صنعتی مربوط بسال صدور اجازه برای این نوعفعالیت های صنعتی معافیت مالیاتی منظور شده باشد.
3 - هزینه توسعه یا تكمیل از پنج درصد قیمت دارائی ثابت شركت در كارخانه مورد توسعه یا تكمیل در سال صدور اجازهنامه كمتر نباشد.
منظور از قیمت دارائی ثابت قیمت تمام شده تمامی ماشین آلات و تجهیزات و ساختمان و زمین بدون در نظر گرفتن استهلاكات میباشد.
چنینمحدودیتی در مورد ایجاد صنایع جدید وجود نخواهد داشت.
آن قسمت از درآمد مشمول مالیات حاصل از فعالیت های صنعتی و معدنی كه شركت ها مستقلا یا مشتركاً جهت ایجاد واحدهای مسكونی برای استفاده كارمندان كم درآمد و كارگران خود ذخیره نمایند از پرداخت مالیات معاف است مشروط بر اینكه:
1 - قبلا اجازه و موافقت وزارت آبادانی و مسكن نسبت بطرح احداث واحدهای مسكونی برای كارمندان و كارگران تحصیل شده باشد.
2 - نحوه واگذاری و شرایط استفاده از واحدهای مزبور منطبق با آئیننامهای باشد كه از طرف وزارت دارائی و وزارت آبادانی و مسكن و وزارت كار وامور اجتماعی تدوین خواهد شد.
3 - وجوه مزبور در حساب سپرده نزد بانك رهنی ایران یا بانك رفاه كارگران نگاهداری شود و با نظارت وزارت آبادانی و مسكن منحصراً برای اجرای طرح مذكور مورد استفاده قرار گیرد.
تبصره 1 (منسوخه 17ˏ12ˏ1351)- معادل وجوهی كه طی سال صدور اجازه تا چهار سال تمام پس از آن ذخیره شده است باید ظرف پنجسال از تاریخ صدور اجازه بمصرف توسعه یا تكمیل یا ایجاد واحد صنعتی جدید یا ساختمان واحدهاﻯ مسكونی رسیده و ظرف همین مدت طرح مربوط بمرحله بهرهبردارﻯ رسیدهباشد. در مورد وجوهی كه با استفاده از مقررات این ماده قبلاً ذخیره شده است مهلت شروع بهرهبردارﻯ چهار سال پس از تاریخ اجراﻯ این تبصره است. براﻯ هر طرح فقط ذخائر سال صدور اجازه و چهار سال پس از آن مشمول معافیت موضوع این ماده میباشد ولی در هر حال مخارج انجام شده باید مورد گواهی وزارت اقتصاد در مورد توسعه و تكمیل یا ایجاد واحد صنعتی جدید و وزارت آبادانی و مسكن در مورد خانههاﻯ مسكونی قرار گیرد .
تبصره 2 (منسوخه 24ˏ12ˏ1348)– شركت هائیكه در تاریخ اول فروردین 1346 در شعاع 120 كیلومتری مركز تهران مشغول بهرهبرداری بودهاند و فعالیت آنها طبق اولین جدول معافیت های صنعتی قطع نظر از محل وقوع تأسیسات صنعتی نوعاً جزء صنایع معاف از مالیات است مشروط بر اینكه اولا سرمایه پرداخت شده آنها كمتر از دویست میلیون ریال نباشد ثانیاً از سال بعد از مصرف ذخیره برای مدت 5 سال هرساله حداقل معادل 5% بهای تمام شده از محصولات خود رابدون در نظر گرفتن حقوق و عوارض گمركی بخارج صادر كنند و بفروش برسانند. لیكن در مورد ذخائر مصرف شده سالهای 46 تا 48 شرط صدور محصولات در مدت پنجسال از اول سال 1349 لازمالرعایه خواهد بود ثالثاً توسعه وتكمیل برای ساخت ماشین آلاتی باشد كه در تولیدات صنعتی یا كشاورزی یا در حمل و نقل بكار رود . رابعاً در مورد ماشین آلاتی كه در تولیدات صنعتی بكار میروند حداقل 50% بهای تمام شده تولیدات شركت پس از كسر حقوق و عوارض گمركی بهای كالای ساخت ایران باشد و در مورد ماشین آلاتی كه در تولیدات كشاورزی یا در حمل و نقل بكار میروند توسعه و تكمیل برای ساخت لوازم نیرویمحرك باشد بابت وجوه ذخیره شده از درآمد عملكرد سال 1346 ببعد مشمول شرط مذكور در بند 2 این ماده نخواهد بود.
تبصره 3 (منسوخه 03ˏ03ˏ1359)- در صورت تخلف از شرایط مقرر علاوه بر وصول مالیات بذخیره از تاریخ سررسید پرداخت مالیات جریمهای معادل ده درصد اصل مالیات از شركت وصول خواهد شد ولی در صورتیكه هزینه انجام شده برای مصارف فوق از هفتاد درصد ذخیره كمتر نباشد نسبت بمابهالتفاوت مالیات وصول و از مطالبه جریمه صرفنظر خواهد شد.
تبصره 4 (منسوخه 24ˏ12ˏ1348)- واحدهای صنعتی جدید كه با استفاده از معافیت های مندرج در این ماده تأسیس میشوند نمیتوانند از معافیت مذكور در ماده 97 استفاده كنند.
تبصره 5 (منسوخه 17ˏ12ˏ1351)- كارخانههاﻯ واقع در محدوده آبریز تهران كه تعداد كاركنان آنها كمتر از یكصد نفر نباشد در صورتیكه تأسیسات خود را كلاً به خارج از شعاعیكصد و بیست كیلومترﻯ مركز تهران انتقال دهند بر اساس ضوابطی كه از طرف وزارت دارائی و وزارت اقتصاد برقرار میشود از ده تا پانزده سال ازتاریخ بهرهبردارﻯ از پرداخت مالیات بر درآمد ناشی از فعالیت صنعتی مربوط معاف خواهند بود .
تبصره 6 (منسوخه 17ˏ12ˏ1351)- از نظر این قانون محدوده آبریز تهران شامل منطقه آبریز غربی رودخانه حبلهرود گرمسار و منطقه آبریز شرقی رودخانه زیاران و كلیه مناطقآبریز رودخانههاﻯ دماوند، جاجرود، شاهآباد، دربند، اوین، فرحزاد، كن، كرج، كردان بوده و حدود آن عبارت است از: شمالا: خطالرأس كوههاﻯ البرز كه آب آن بدشت كویر مركزﻯ جارﻯ میشود.
شرقاً: ساحل غربی رودخانه حبلهرود گرمسار.
غرباً: ساحل شرقی رودخانه زیاران.
جنوباً: خطوط ممتد از غرب بشرق از محل تقاطع رودخانه زیاران با رودخانه شور تا خطالقعر دریاچه نمك بسمت غرب تا محل تقاطع با مسیرحبلهرود گرمسار.

نام‌های جایگزین قانون: ندارد

نظر خود را در مورد این ماده بیان کنید!

برای ارسال نظر, لطفاً وارد شوید.