اظهارنامه فقط باید به یك اختراع یا گروهی از اختراعات مرتبط با هم كه یك اختراع كلی را تشكیل می دهند، مربوط باشد. متقاضی می تواند تا زمانی كه اظهارنامه وی مورد موافقت قرار نگرفته است، اظهارنامه اصلی اختراع كلی را به دو یا چند اظهارنامه تقسیم كند. اظهارنامه های تقسیمی باید واجد الزامات اظهارنامه اصلی، از جمله تاریخ تقاضای اولیه و در موارد مقتضی، حق تقدم آن باشد.
مرجع ثبت مكلف است پس از بررسی شكلی و قبل از بررسی ماهوی اختراع، واحد بودن اختراع را بررسی كند و در صورت تشخیص واحد نبودن اختراع، موضوع را به همراه دلایل، به طور كتبی به متقاضی ابلاغ نماید كه اظهارنامه خود را به یك اختراع محدود كند. متقاضی می تواند دلایل و توضیحات خود را در اعتراض به نظر مرجع ثبت ظرف یك ماه اعلام نماید. چنانچه مرجع ثبت مربوط نظر متقاضی را وارد نداند، یكی از اختراعات مطرح شده در اظهارنامه را بر اساس دسته ادعاهای مجزای موضوع تبصره (2) این ماده به انتخاب متقاضی بررسی می كند. در صورتی كه متقاضی در مهلت مذكور پاسخ نداده یا انتخاب خود را بیان ننماید، تنها اختراع نخست مورد بررسی قرار می گیرد. متقاضی می تواند سایر اختراع یا اختراعات مشتق شده از اظهارنامه اولیه را در قالب اظهارنامه های جدید با تاریخ حق تقدم اختراع اولیه به مرجع ثبت تسلیم نماید، مشروط بر اینكه در اظهارنامه جدید همان متن توصیف نامه اولیه را ذكر كند. در اظهارنامه جدید امكان حذف نام مخترعانی كه در این بخش از اختراع نقش نداشته اند، وجود دارد.
تبصره 1- ذكر نشدن ارتباط اجزاء در اختراع كلی، موجب بی اعتباری گواهینامه مربوط نمی شود.
تبصره 2- به منظور سهولت در تشخیص وحدت اختراع از سوی مرجع ثبت، متقاضی مكلف است، ادعاهای خود را به ترتیب و منظم، دسته بندی و از یكدیگر مجزا نماید. چنانچه اظهارنامه، توأمان حاوی ادعاهایی در خصوص فرایند و فراورده باشد، ادعاهای فرایند و فراورده نیز باید از یكدیگر تفكیك و دسته بندی شود، به نحوی كه هیچ وابستگی بین این دسته از ادعاها وجود نداشته باشد. این حكم در مورد ادعاهای مربوط به فرایند تولید آن محصول و فرایند استفاده از آن نیز جاری است. شیوه دسته بندی ادعاها و نحوه مرتب كردن آن در آیین نامه اجرائی این قانون مشخص می شود.
نامهای جایگزین قانون: ندارد
برای ارسال نظر, لطفاً وارد شوید.