صلاحیت های دادگاه صلح به شرح زیر است:
1 - دعاوی مالی تا نصاب یك میلیارد (1.000.000.000) ریال
تبصره - رئیس قوه قضائیه می تواند نصاب مذكور در این بند را هر سه سال یك بار با رعایت تناسب تغییر شاخص سالانه كه از سوی بانك مركزی جمهوری اسلامی ایران اعلام می شود، تعدیل كند.
2 - دعاوی حقوقی تصرف عدوانی، مزاحمت و ممانعت از حق
3 - دعاوی راجع به جهیزیه، مهریه و نفقه تا نصاب مقرر در بند (1) این ماده در صورتی كه مشمول ماده (29) قانون حمایت خانواده مصوب 1391/12/1 نباشد.
4 - دعاوی و درخواست های مربوط به تخلیه عین مستأجره و تعدیل اجاره بها بجز دعاوی مربوط به سرقفلی و حق كسب یا پیشه یا تجارت
5 - اعسار از پرداخت محكومٌ به در صورتی كه دادگاه صلح نسبت به اصل دعوا رسیدگی كرده باشد.
6 - حصر ورثه، تحریر تركه، مهر و موم و رفع آن
7 - تأمین دلیل
8 - تقاضای سازش موضوع ماده (186) قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب (در امور مدنی) مصوب 1379/1/21
9 - جنبه عمومی و خصوصی كلیه جرائم غیرعمدی ناشی از كار یا تصادفات رانندگی
10 - جرائم عمدی تعزیری مستوجب مجازات درجه هفت و هشت
11 - دعاوی اصلاح شناسنامه، استرداد شناسنامه، اصلاح مشخصات مدرك تحصیلی (به استثنای مواردی كه در صلاحیت دیوان عدالت اداری است)، الزام به اخذ پایان كار، اثبات رشد، الزام به صدور شناسنامه، تصحیح و تغییر نام
تبصره 1 - به كلیه جرائم مذكور در این ماده مستقیماً و بدون نیاز به كیفرخواست در دادگاه صلح رسیدگی می شود.
تبصره 2 - دادگاه صلح با حضور رئیس یا دادرس علی البدل رسمیت می یابد. دادگاه صلح با رضایت طرفین، پرونده را برای حصول سازش به عضو یا اعضای شورا كه در دادگاه مستقر می باشند یا شعبه شورا یا میانجی گری ارجاع می دهد. چنانچه حداكثر ظرف دو ماه موضوع منتهی به سازش شود، مراتب صورتجلسه و جهت اتخاذ تصمیم به قاضی دادگاه صلح اعلام می شود تا طبق مقررات اقدام كند. در صورت عدم حصول سازش، قاضی دادگاه صلح مطابق قانون، به موضوع رسیدگی كرده و مبادرت به صدور رأی می نماید.
تبصره 3 - دادگاه صلح می تواند در ساعات غیراداری و یا در روزهای تعطیل نیز به دعاوی رسیدگی نماید و استقرار آن در محل شورا بلامانع است.
تبصره 4 - در صورت حدوث اختلاف بین دادگاههای صلح و همچنین سایر مراجع قضائی و غیرقضائی به ترتیب زیر اقدام می شود:
الف - در مورد دادگاههای صلح واقع در حوزه های قضائی شهرستان های یك استان و نیز اختلاف بین دادگاه صلح با دادسراها یا دادگاههای حقوقی یا كیفری یا بخش حوزه قضائی یك استان، حل اختلاف با دادگاه تجدید نظر آن استان است.
ب - در مورد دادگاههای صلح واقع در حوزه های قضائی دو استان و نیز اختلاف بین دادگاه صلح و دادسراها یا دادگاههای حقوقی یا كیفری یا بخش حوزه قضائی دو استان، حل اختلاف با شعبه اول دادگاه تجدید نظر استانی است كه مرجع قضائی آن استان آخرین قرار عدم صلاحیت را صادر نموده است.
پ - در مواردی كه دادگاه صلح به صلاحیت مراجع غیرقضائی، از خود نفی صلاحیت كند، پرونده برای تعیین صلاحیت به دادگاه تجدید نظر استان ارسال می شود، تشخیص آن مرجع لازم الاتباع است.
تبصره 5 - آرای دادگاه صلح، قطعی است مگر در موارد زیر كه قابل تجدید نظرخواهی در دادگاه تجدید نظر استان است:
الف - دعاوی موضوع بند (1) این ماده در صورتی كه خواسته بیشتر از نصف نصاب مذكور در آن بند باشد.
ب - موارد موضوع بند (9) این ماده نسبت به دیه یا ارش، در صورتی كه میزان یا جمع آنها بیش از یك دهم دیه كامل یا معادل آن باشد.
پ - موارد مذكور در بندهای (2)، (3) و (4) این ماده؛
ت - موارد موضوع بند (5) این ماده مشروط به اینكه اصل دعوا قابل اعتراض باشد.
ث - جنبه عمومی جرائم غیرعمدی موضوع بند (9) در صورتی كه مجازات قانونی آن درجه شش یا بیشتر باشد.
ج - جرائم عمدی تعزیری كه مجازات قانونی آنها حبس درجه هفت باشد.
نامهای جایگزین قانون: ندارد
برای ارسال نظر, لطفاً وارد شوید.