محكومان می توانند در صورت رعایت ضوابط و مقررات زندان و مشاركت در برنامه های اصلاحی و تربیتی و كسب امتیازات لازم پس از سپردن تأمین مناسب، ماهانه حداكثر سه روز از مرخصی برخوردار شوند. در موارد بیماری حاد یا فوت بستگان نسبی و سببی درجه یك از طبقه اول یا همسر و یا ازدواج فرزندان، زندانی می تواند به تشخیص دادستان حداكثر تا پنج روز از مرخصی استفاده نماید. تعیین مقررات موضوع این ماده و امتیاز هر یك از برنامه های اصلاحی و تربیتی، چگونگی انطباق وضعیت زندانیان با شرایط تعیین شده و نحوه اعطای مرخصی به آنان به موجب آیین نامه ای خواهد بود كه ظرف سه ماه از تاریخ تصویب این قانون توسط سازمان زندان ها و اقدامات تأمینی و تربیتی كشور تهیه و به تصویب رئیس قوه قضائیه می رسد.
تبصره 1- در موارد شمول قسمت دوم این ماده، در صورت عجز از فراهم نمودن تأمین، اعزام محكوم تحت مراقبت مأموران، یك روز در ماه و به مدت ده ساعت بلامانع است.
تبصره 2- اعزام متهمان بازداشت شده به مرخصی تنها به مدت و به شرح مقرر در تبصره فوق و با نظر مرجع صدور قرار جایز است.
تبصره 3- در مواردی كه زندانی دارای شاكی خصوصی است و بنا به تشخیص دادستان یا قاضی اجرای احكام، اعطای مرخصی می تواند در جلب رضایت شاكی مؤثر باشد، زندانی می تواند علاوه بر مرخصی مذكور در این ماده پس از سپردن تأمین مناسب، در طول مدت حبس یك نوبت دیگر و حداكثر به مدت هفت روز از مرخصی استفاده نماید. در صورتی كه محكوم بتواند بخشی از خسارت شاكی را پرداخت یا رضایت او را جلب كند، این مرخصی فقط برای یك بار دیگر به مدت هفت روز تمدید می شود.
تبصره 4- محكومانی كه به موجب قانون مشمول مقررات تعلیق اجرای مجازات نمی شوند، پس از تحمل یك سوم از میزان مجازات با رعایت شرایط مندرج در صدر ماده و به تشخیص دادستان می توانند در هر چهار ماه حداكثر پنج روز از مرخصی برخوردار شوند.
تبصره 5- رئیس قوه قضائیه می تواند به مناسبت های ملی و مذهبی علاوه بر سقف تعیین شده در این قانون، حداكثر دو بار در سال به زندانیان واجد شرایط، مرخصی اعطاء كند.
تبصره 6- مواردی كه شخص باید به موجب مقررات شرعی به طور دائم در زندان باشد از شمول مقررات این ماده و تبصره های آن خارج است.
نامهای جایگزین قانون: کیفری, دادرسی کیفری, قانون کیفری
برای ارسال نظر, لطفاً وارد شوید.