(اصلاحی 24ˏ03ˏ1394)- مرجع رسیدگی پس از نقض رأی در دیوان عالی كشور به شرح زیر اقدام میكند:
الف- در صورت نقض رأی به علت ناقص بودن تحقیقات، باید تحقیقات مورد نظر دیوان عالی كشور را انجام دهد و سپس مبادرت به صدور رأی كند.
ب - در صورت نقض قرار و ضرورت رسیدگی ماهوی، باید از نظر دیوان عالی كشور متابعت نماید و در ماهیت، رسیدگی و انشای حكم كند، مگر آنكه پس از نقض، جهت تازهای برای صدور قرار حادث شود.
پ - در صورت نقض حكم در غیر موارد مذكور، دادگاه می تواند بر مفاد رأی دادگاه قبلی اصرار كند. چنانچه این حكم مورد فرجام خواهی واقع شود و شعبه دیوانعالی كشور پس از بررسی، استدلال دادگاه را بپذیرد، حكم را ابرام می كند و در غیر این صورت، پرونده در هیأت عمومی شعب كیفری مطرح می شود. هرگاه نظر دادگاه صادركننده رأی مورد تأیید قرار گیرد، رأی ابرام می شود و در صورتی كه نظر شعبه دیوان عالی كشور را تأیید كند، حكم صادره نقض و پرونده به شعبه دیگر دادگاه ارجاع میشود. دادگاه مزبور بر اساس استدلال هیأت عمومی دیوان عالی كشور، حكم صادر میكند. این حكم قطعی و غیرقابل فرجام است. در صورتی كه هیأت عمومی پرونده را به علت نقص تحقیقات قابل رسیدگی نداند با ذكر موارد نقص، پرونده را به شعبه دیوان عالی كشور اعاده می نماید. شعبه دیوان مطابق قسمت (2) بند (ب) ماده (469) اقدام می كند.
نامهای جایگزین قانون: کیفری, دادرسی کیفری, قانون کیفری
برای ارسال نظر, لطفاً وارد شوید.