(اصلاحی 24ˏ03ˏ1394)- صدور قرار بازداشت موقت جایز نیست، مگر در مورد جرایم زیر، كه دلایل، قرائن و امارات كافی بر توجه اتهام به متهم دلالت كند:
الف- جرائمی كه مجازات قانونی آنها سلب حیات، حبس ابد یا قطع عضو و جنایات عمدی علیه تمامیت جسمانی كه میزان دیه آنها ثلث دیه كامل یا بیش از آن است.
ب- جرایم تعزیری كه درجه چهار و بالاتر است.
پ - جرایم علیه امنیت داخلی و خارجی كشور كه مجازات قانونی آنها درجه پنج و بالاتر است.
ت – ایجاد مزاحمت و آزار و اذیت بانوان و اطفال و تظاهر، قدرتنمایی و ایجاد مزاحمت برای اشخاص كه بهوسیله چاقو یا هر نوع اسلحه انجام شود.
ث - سرقت، كلاهبرداری، ارتشاء، اختلاس، خیانت در امانت، جعل یا استفاده از سند مجعول در صورتیكه مشمول بند (ب) این ماده نباشد و متهم دارای یك فقره سابقه محكومیت قطعی به علت ارتكاب هر یك از جرایم مذكور باشد.
تبصره - موارد بازداشت موقت الزامی، موضوع قوانین خاص، به جز قوانین ناظر بر جرائم نیروهای مسلح از تاریخ لازم الاجراء شدن این قانون ملغی است.
نامهای جایگزین قانون: کیفری, دادرسی کیفری, قانون کیفری
برای ارسال نظر, لطفاً وارد شوید.