بازپرس در صورت صدور قرار منع، موقوفی یا ترك تعقیب باید درباره استرداد و یا معدوم كردن اشیاء و اموال مكشوفه كه دلیل یا وسیله ارتكاب جرم بوده، از جرم تحصیل شده، حین ارتكاب استعمال شده و یا برای استعمال اختصاص داده شده است، تعیین تكلیف كند. در مورد ضبط این اموال یا اشیاء دادگاه تكلیف آنها را تعیین می كند.
بازپرس مكلف است مادام كه پرونده نزد او جریان دارد به تقاضای ذی نفع و با رعایت شرایط زیر، دستور رد اموال و اشیای مذكور را صادر كند:
الف - وجود تمام یا قسمتی از آن اشیاء و اموال در بازپرسی یا دادرسی لازم نباشد.
ب - اشیاء و اموال بلامعارض باشد.
پ – از اشیاء و اموالی نباشد كه باید ضبط یا معدوم شود.
تبصره 1- در تمام امور كیفری، دادگاه نیز باید ضمن صدور رأی، نسبت به استرداد، ضبط و یا معدوم كردن اشیاء و اموال موضوع این ماده تعیین تكلیف كند.
تبصره 2- متضرر از تصمیم بازپرس یا دادگاه در مورد اشیاء و اموال موضوع این ماده، می تواند طبق مقررات اعتراض كند، هر چند قرار بازپرس یا حكم دادگاه نسبت به امر كیفری قابل اعتراض نباشد. در این مورد، مرجع رسیدگی به اعتراض نسبت به تصمیم بازپرس، دادگاه و نسبت به تصمیم دادگاه، دادگاه تجدیدنظر استان است.
نامهای جایگزین قانون: کیفری, دادرسی کیفری, قانون کیفری
برای ارسال نظر, لطفاً وارد شوید.