(اصلاحی 14ˏ08ˏ1370)- در صورتی كه دوام زوجیت موجب عُسر و حرج زوجه باشد، وی می تواند به حاكم شرع مراجعه و تقاضای طلاق كند، چنانچه عُسر و حرج مذكور در محكمه ثابت شود، دادگاه می تواند زوج را اجبار به طلاق نماید و در صورتی كه اجبار میسّر نباشد زوجه به اِذن حاكم شرع طلاق داده می شود.
تبصره (الحاقی 29ˏ04ˏ1381)- عُسر و حرج موضوع این ماده عبارت است از به وجود آمدن وضعیتی كه ادامه زندگی را برای زوجه با مشقّت همراه ساخته و تحمل آن مشكل باشد و موارد ذیل در صورت احراز توسط دادگاه صالح از مصادیق عُسر و حرج محسوب می گردد:
1 - ترك زندگی خانوادگی توسط زوج حداقل به مدت شش ماه متوالی و یا نه ماه متناوب در مدت یك سال بدون عذر موجه.
2 - اعتیاد زوج به یكی از انواع مواد مخدر و یا ابتلاء وی به مشروبات الكلی كه به اساس زندگی خانوادگی خلل وارد آورد و امتناع یا عدم امكان الزام وی به ترك آن در مدتی كه به تشخیص پزشك برای ترك اعتیاد لازم بوده است.
در صورتی كه زوج به تعهُّد خود عمل ننماید و یا پس از ترك، مجدداً به مصرف موارد مذكور روی آورد، بنا به درخواست زوجه، طلاق انجام خواهد شد.
3 - محكومیت قطعی زوج به حبس پنج سال یا بیشتر.
4 - ضرب و شتم یا هرگونه سوء رفتار مستمر زوج كه عرفاً با توجه به وضعیت زوجه قابل تحمل نباشد.
5 - ابتلاء زوج به بیماری های صعب العلاج روانی یا ساری یا هر عارضه صعب العلاج دیگری كه زندگی مشترك را مختل نماید.
موارد مندرج در این ماده مانع از آن نیست كه دادگاه در سایر مواردی كه عُسر و حَرَج زن در دادگاه احراز شود، حكم طلاق صادر نماید.
نامهای جایگزین قانون: مدنی, حقوق مدنی, مدنی قانون
برای ارسال نظر, لطفاً وارد شوید.